Wapenstilstand, maar niet voor de dieren

Wapenstilstand, en de miljoenen slachtoffers van de Grote Oorlog en andere oorlogen worden herdacht. Hier en daar wordt ook aandacht geschonken aan de miljoenen dieren die ingezet werden tijdens de oorlog en ook werden geveld door kogels, kanonnengeschut, gasaanvallen of die stierven door honger en ontbering.  Honden en paarden werden ingezet voor transport, katten ter verdelging van muizen en ratten in de loopgraven en duiven als boodschappers.  Maar dieren werden ook gebruikt als proefpersonen voor munitie, gasmaskers of kogelvesten. Kanonnenvlees, maar dan wel heel letterlijk.

De meest vergeten slachtoffers zijn misschien nog wel de miljoenen wilde dieren die verdelgd werden als een pest  (de vele ratten in de loopgraven) of dieren die hun habitat volledig verwoest zagen door het oorlogsgeweld  (diegenen die de bombardementen overleefd hadden tenminste). Hoe vreemd de overvliegende trekvogels het gebulder langs de frontlijn wel niet moeten gevonden hebben. En net zoals er vele soldaten huiswaarts keerden met shell shock of een post traumatische stress stoornis (PTSS of PTSD) vermoed ik dat er ook talloze dieren op gelijkaardige wijze getraumatiseerd waren door het oorlogsgeweld. En dan nog ook de talloze gedomesticeerde dieren die in de pot belandden en vee dat opgevorderd werd door de bezetter om de strijdkrachten te bevoorraden.

Van het slagveld naar het slachthuis, maakt het uit voor de dieren? Hun lijden blijft immers voortduren, voor hen is het nog steeds oorlog.

Op 11 november zwegen de kanonnen. Maar er kwam geen vrede voor de dieren. Vandaag sterven jaarlijks miljarden dieren wereldwijd door toedoen van mensen, voor voedsel, voor vermaak,  als proefdieren in laboratoria, doordat mensen hun leefomgeving verwoesten of omdat ze als pest worden beschouwd.
Van het slagveld naar het slachthuis, maakt het uit voor de dieren? Hun lijden blijft immers voortduren, voor hen is het nog steeds oorlog.  Hopelijk krijgen zij ook ooit hun wapenstilstand.