Marc de Bel: elke vegetariër moet eens in de maand een salami eten
In de reeks “Mijn tuin van Eden” in de weekendbijlage bij Het Nieuwsblad stond afgelopen weekend een groot interview met auteur Marc de Bel. De schrijver van kinderboeken vertelt ronduit en gepassioneerd over zijn grote tuin, zelf groenten kweken, de zwemvijver in zijn tuin en nog meer. Hij vertelt dat ze nooit groenten kopen, maar alles zelf kweken. Behalve asperges, dat is te omslachtig.
En omdat ze geen vlees eten, waren ze vroeger zelfs zo goed als zelfbedruipend, gaat de Bel verder. Want toen brouwden ze ook bier en wijn, en hadden ze geiten en maakten ze kaas (een beetje een rare gedachtesprong volgens ons, want je hebt noch kaas, noch bier of wijn nodig om zelfbedruipend te zijn). Maar met ouder te worden hebben ze wat gas terug genomen.
De Bel vervolgt:
Bovendien hoed ik me er sowieso voor fanatiek te worden. Daarom vind ik dat elke vegetariër eens in de maand een salami zou moeten eten.
Het is een stempel die wel vaker voorkomt in de media: vegetariërs, en zeker veganisten zijn extreem, ze zijn fanatiek bezig, het zijn fundamentalisten begot! Waarom wil men toch zo graag een levensstijl waarbij men zo consequent mogelijk dierenleed probeert te vermijden, als fanatiek beschrijven? Wil men het eigen geweten sussen? Zichzelf perse bij de gematigde middenmoot der normaliteit onderbrengen? Ik ben normaal hoor, het zijn die anderen die buiten de lijntjes kleuren, ze zijn bezeten, fervent, militant, té enthousiast, dweepzuchtig. Het is ook een veel gebruikte tactiek om andersdenkenden in een negatief daglicht te plaatsen. Men legt daarbij graag de focus op het zogezegde ‘extreme’ of ‘militante gedrag’ van de aanhangers, zonder op de boodschap zelf te focussen.
En die vegan boodschap is helemaal niet extreem of fanatiek, maar gebaseerd op compassie en mededogen, respect voor andere levende wezens. Streven naar een wereld zonder uitbuiting en exploitatie, van mensen én van andere dieren.
Helemaal geen salami nodig meneer de Bel, tenzij misschien een vegan variant natuurlijk 😉
Het Nieuwsblad, 23 augustus 2014, serie Mijn tuin van Eden: Marc De Bel. Stop me een week in een appartement en ik word zot.
Dat is inderdaad een eigenaardige mening. Je kan net zo goed zeggen; “Ik ben tegen geweld, maar ik wil er ook niet fanatiek over doen, daarom probeer ik elke maand toch wel één iemand in elkaar te slaan.”
Ik ben tegen geweld, maar ik wil er ook niet fanatiek over doen, daarom heb ik het boefje dat mij gisteren aanviel een flinke dreun verkocht.
Heerlijk dat commentaar van Chrischa, slaat de spijker op de kop!
Onzinnige opmerking inderdaad van die Marc.
Ach alles wat afwijkt van het algemeen geaccepteerde standaard wordt gezien als extreem of overdreven helaas 🙁 mensen zijn over het algemeen kuddedieren.