De macabere betekenis van ‘dieren redden’. Naar het slachthuis ermee!

Op 2 januari gebeurde op de ring in Kortrijk een ongeval met een vrachtwagen die geladen was met een tweehondertal varkens. De varkens waren op weg naar het slachthuis. Ongeveer zestig varkens overleefden het ongeval niet.

De ‘gelukkigen’ die wel nog levend uit hun geknelde positie konden bevrijd worden, en nog enigszins op hun poten konden staan, mochten hun enkele reis richting slachthuis verder zetten in een andere door het slachthuis gestuurde vrachtwagen.
De medewerker van het slachthuis verwoordde het op de regionale nieuwszender Focus WTV als volgt: “naar het slachthuis zo rap mogelijk” … “zo vlug mogelijk de levende dieren nog proberen te redden“

Oh ironie, … “de levende dieren proberen te redden“. “Redden” heeft hier wel een heel macabere betekenis. Natuurlijk niet in de zin van deze voelende, intelligentie dieren redden van de gewisse vroegtijdige dood die hen te wachten staat, hen redden van het slachthuis, hen ‘redden’ om hen een leven te gunnen, waarin ze voor het eerst eens in de modder zouden kunnen wroeten, nesten kunnen maken, zonnebaden zouden kunnen nemen.
Maar wel ‘de marchandise redden’, ‘het product redden’, hopen dat ze hun laatste adem niet uitblazen in de hen nog resterende minuten richting slachthuis, waar ze dan zo rap mogelijk hun keel worden overgesneden. Want met een dood varken kan je niet aankomen in het slachthuis natuurlijk. Niets waard….

De consument ziet een worst of een kotelet als een ander.

De beelden doen pijn. Maar mijn pijn is natuurlijk niets in vergelijking met de pijn die deze dieren hebben moeten ondergaan. De stukken van hun uitgebeend en versneden lichaam liggen nu misschien al in de rekken in de supermarkt of bij de slager. Onherkenbaar. Niemand die beseft dat ze naast de mishandelingen die ze tijdens hun korte leven hebben moeten doorstaan (onverdoofd gecastreerd worden, staart afgeknipt, hun hele korte leventje moeten doorbrengen in een loods op slechts enkele vierkante meters) ook nog eens deze traumatische ervaring hebben moeten ondergaan op hun korte uitstap richting slachthuis. De consument ziet een worst of een kotelet als een ander.

Zelfs al zou ik op het moment van het ongeval gepasseerd hebben bij de ontredderde varkens zou ik geen van hen hebben kunnen redden. Ik beeld het me in: mijn camionette open vanachter, varken erin, misschien, twee, misschien drie? Meedoen naar huis, een leven lang genot gunnen op ons erf, of ergens anders proberen te plaatsen. Het zou niet gekund hebben natuurlijk. Diefstal van koopwaar. Not done. Niet in orde met hun ‘identiteitspapieren’. Wat denkte gij wel?

Ik kan alleen maar hopen dat dit bij de passanten die dit schouwspel live hebben moeten zien, of die de beelden zagen in het journaal een bijkomend ‘druppeltje’ was. Een druppeltje om hen te doen nadenken over het leed dat op hun bord terecht komt. En daardoor besluiten om daar niet meer aan mee te doen.

Vrachtwagen met varkens gekanteld in Kortrijk, Focus WTV, 2 januari 2014
link naar de video op Focus WTV

Truck met 200 varkens kantelt op verkeerswisselaar, Het Nieuwsblad, 2 januari 2014