is dat dan niet moeilijk?

Deze opmerking krijg ik vaak wanneer ik zeg veganist te zijn: is dat dan niet moeilijk? Of soms ook: dat moet toch moeilijk zijn?

Ik wil niet liegen door het voor te stellen alsof het allemaal rozengeur en maneschijn is, want dat vind ik namelijk niet. Maar ik wil die mensen die geïnteresseerd zijn ook niet afschrikken door te zeggen dat het soms best wel moeilijk kan zijn.
Zoals altijd hangt het antwoord wel een beetje van de context af: met wie praat je, hoe komt het ter sprake, wie luistert er mee? Maar meestal geef ik een antwoord dat het redelijk in balans plaatst: ik vind het makkelijk en soms ook wel moeilijk.

Makkelijk

Meestal begin ik mijn antwoord door te zeggen dat ik dat thuis absoluut niet moeilijk vind.
We hebben de laatste jaren zoveel nieuwe producten leren kennen en koken nu veel gevarieerder (en lekkerder!) dan vroeger. En het gaat ook niet enkel om het koken natuurlijk. Ook voor verzorgingsproducten en kledij enzo, vinden we wel veganistische alternatieven. Toegegeven, soms is het wel een beetje een zoektocht om bepaalde veganistische producten te vinden, maar dan ben je ook des te blijer als je die vindt of nieuwe dingen ontdekt. Ten huize veggieleven zijn wij ook samen vegan, dus er zijn ook al geen ‘vlees in de pan voor de partner’ toestanden in onze keuken, wat niet overal zo is en soms ook wel voor conflicten kan zorgen.
Andere mensen zien vaak enkel de beperkingen: wat je allemaal niet eet of gebruikt als veganist, en vragen zich af wat je dan wel nog eet? Maar wij ervaren het nu, zeker op culinair vlak, als een enorme verrijking.

Moeilijk

Buitenshuis echter, is het soms toch niet zo makkelijk. Familiefeesten, zakenlunches, trouwfeesten, jubilees, bij vrienden gaan eten. Of bij uitstapjes met verenigingen of georganiseerde reizen. Op sociaal vlak ben jij vaak de vreemde eend in de bijt, en mag je het weeral eens gaan uitleggen waarom je nu toch geen vis ook eet? Of wat er dan mis is met melk? Chefs op restaurant, die ondanks je uitleg op voorhand toch nog afkomen met roomsoep, vis of kaaskroketten, of een inspiratieloos bord met pasta met gewokte groentjes serveren (waar we wel al dankbaar voor zijn, maar wat toch mijn oren uitkomt). Buitenshuis vergt het sowieso wat meer planning. Wanneer je bv. op reis gaat, probeer ik op voorhand al uit te pluizen waar we eventueel terecht zouden kunnen om iets te eten. Die mogelijkheden zijn voor veganisten echter zeker niet dik gezaaid, maar dan ben je ook weer des te meer blij, als je nieuwe restaurants ontdekt waar je wel terecht kan.

Er is natuurlijk ook meer dan de praktische kant: wat je eet, welke kleren je draagt, welke verzorgingsproducten je gebruikt, of hoe je ermee omgaat in sociale situaties. Zeker voor vegans waarbij het ethische aspect de belangrijkste drijfveer is, kan de confrontatie met het massale dierenleed in onze maatschappij psychologisch wel doorwegen (zie onze blog: gekrijs op een mooie herfstdag). De praktische moeilijkheden die ik dan als vegan soms ervaar, vervallen in het niets als je denkt aan wat zij moeten doorstaan. Dan is het toch wel allemaal relatief.

Makkelijk, moeilijk, een beetje van beide. Eigenlijk ben ik het gewoon … gewoon geworden. Het is wie ik ben en ik zou het me nu niet meer anders kunnen voorstellen.
Wat hierboven staat is natuurlijk onze eigen persoonlijke mening. Het kan zijn dat jij hetgeen ik moeilijk vind, helemaal niet zo ervaart natuurlijk! Of dat je het vegan zijn precies wel aartsmoeilijk vindt!

Wat zeg jij als mensen je vragen: en is dat dan niet moeilijk?