vergunning om vlees te mogen eten

John O’Shea, de coördinator van The Meat Licence Proposal stelt voor dat mensen een vergunning moeten verkrijgen om vlees te mogen eten. De proef zou erin bestaan dat je onder begeleiding een dier moet slachten. Pas met zo’n vergunning zou je dan vlees mogen kopen.
Dit project stelt dat mensen die geen problemen hebben met het eten van vlees, ook geen problemen zouden moeten hebben met het doden van dieren. “Het project documenteert de juridische strijd en ontsluiert de schijnheiligheid van de vleesindustrie en onze houding ten aanzien van vleesconsumptie.” (website Food Forward)

Hij stelt tentoon op de Expo Food Forward in Den Haag, waar kunstenaars voorstellen geven voor het wereldwijde voedselprobleem. Naast het Meat Licence Proposal op deze Expo verder ook: verklein de mens tot 50 centimeter, maak worst van bloed van levende varkens of bouw algen in bij de mens zodat we ons kunnen voeden zoals een plant.

Hoewel het om een fictief kunstproject gaat, spreekt het voorstel van ‘The Meat Licence’ gedeeltelijk wel aan.  Een citaat die heel vaak wordt gescandeerd door dierenrechtenactivisten of vegetariërs is deze van ex-Beatle (en al jarenlang vegetariër) Paul McCartney: ‘If slaughterhouses had glass walls, everyone would be vegetarian’ (als de slachthuizen glazen muren zouden hebben, zou iedereen vegetariër worden). In diezelfde lijn klinkt de veel gehoorde statement: als mensen zouden weten hoe het eraan toegaat in een slachthuis, of in de industriële veeteelt, zouden ze geen vlees meer eten.

Daar zit wel iets in. Veel vegetariërs zijn inderdaad ooit gestopt met het eten van vlees omdat ze te weten kwamen in welke omstandigheden dieren gekweekt en gedood worden voor vlees. Daarom ook dat dierenrechtenorganisaties beelden van die omstandigheden tonen, om mensen bewust te maken van het leed dat achter de hamburger schuil gaat. In dezelfde lijn: veel mensen zouden nooit zelf het mes kunnen hanteren om een dier de keel over te snijden. De netjes voorverpakte entrecotes en worsten in de supermarkt doen in niets meer denken aan het dier dat hiervoor het leven liet.  Nice & Easy: geen confrontatie met tienduizenden kippen gestapeld in een loods, het opeengepakte transport van varkens naar het slachthuis, het geloei van koeien, de plassen bloed en karkassen aan de slachtlijn. Zélf een varken, koe, kip, paard, konijn, of mischien zelfs een kat of hond moeten doden zou voor velen toch een probleem zijn.  En zo zouden – als we de piste van ‘The Meat Licence Proposal’ volgen – veel mensen geen vergunning verkrijgen voor het eten van vlees.

Maar zijn er ook heel veel mensen die wél weten hoe dieren in de industriële veeteelt worden behandeld, en ook –  die er zelf in werken of die dagelijks zelf dieren de keel over snijden. Naast de geïnstutionaliseerde slacht van dieren voor vlees, zijn er ook in Vlaanderen nog heel wat mensen die in hun achtertuin nu en dan eens een kip onthoofden, een schaap de keel oversnijden of een duifje de nek omdraaien. Zij zouden er alvast geen of minder probleem mee hebben om die test voor de vergunning af te leggen. En als de test van overheidswege zou worden opgelegd, en ook als iets maatschappelijks ‘normaal’ zou worden beschouwd, zou het misschien bij velen vergelijkbaar zijn met het afleggen van de test voor het rij-examen: vervelend, wat stress, maar we doen het toch maar even, omdat het moet, nietwaar?

Hoe dan ook. Het blijft (vooralsnog toch) fictie. Hopelijk doet dit Meat Licence Project op zijn minst nadenken over de ethiek van dieren doden voor vleesconsumptie. En dat denk ik wel. Vlees eten is voor de meesten geen taboe, maar het zelf doden van dieren om ze op te eten voor veel mensen toch wel.