Over fietsen en hotdogs

Mijn man deed dit weekend mee aan een moutainbike tour in West-Vlaanderen. Bij zijn inschrijving kreeg hij een bonnetje voor een snack aan de aankomst. … Een hotdog. En neen, dat kon niet ingeruild worden voor een drankje, antwoordde de dame van het hotdogkraam enigszins verbouwereerd toen hij zei dat hij geen vlees at en een drankje in de plaats vroeg. Zou ze die vraag nu echt nog nooit hebben gekregen?

Zo is het wel vaker bij georganiseerde fietstochten ergens te lande. Bij de bevoorrading onderweg valt het voor vegetariërs en veganisten soms nog wel mee (vers fruit, kruidenkoek, rozijnen, fruitsap). Maar aan de aankomst lijkt het dikwijls wel een Vlaamse pensenkermis: een boterham met gehakt, een salami van de plaatselijke sponsor, of zoals dit weekend, een hotdog.

Ook bij andere sport-, cultuur- of natuurevenementen moeten veggies vaak noodgedwongen op hun kin kloppen. In de goodiebag voor onderweg tref je vaak niet-vegetarische producten aan. Of bij de bevoorrading kan je kiezen tussen broodjes met ham of met kaas (niet zo vegetarisch als velen denken, wegens dierlijk stremsel). In de aankondiging of uitnodiging voor opendeurdagen, rondleidingen, excursies of andere evenementen staat ‘we verwelkomen u met een hapje en een drankje’ of ’tijdens de pauze kan u genieten van lokale delicatessen’ of ‘aansluitend volgt een receptie’. Geheid dat je als vegetariër (en zeker als veganist) de hapjes aan je voorbij moet laten gaan. De laatste jaren is er wel al eens vaker een evenement waar men ook aandacht heeft voor de vegetarische medemens, maar die gelegenheden zijn toch nog few and far between.

Na menige jaren als vegetariër ben je daar wel op ingesteld. Je bent voorbereid. Je verwachtingen zijn ook bijgesteld. Je maakt desnoods dat je zelf iets meehebt of maakt plannen om erna ergens te gaan eten. Je antwoordt op automatische piloot ‘neen, dank u’, wanneer men met de hapjes rondkomt. Een hamburger of hotdog? Ah ja, dat is niet voor mij, ik heb zelf fruit of een energiereep meegebracht.
Maar eigenlijk is het toch niet leuk om deel te nemen aan dergelijke activiteiten en dan als vegetariër in de kou te staan. En zeker, het heeft me er ook al van weerhouden om me in te schrijven voor bepaalde activiteiten. Enerzijds omdat je niet kan genieten van het ’totaalpakket’ van de activiteit. Al gaat het maar om enkele hapjes of een snack, je moet je tevreden stellen met minder of zelfs helemaal niets wanneer het op het eten aankomt. Anderzijds omdat ik soms gewoon ook geen zin heb om me te midden van de pensenkermis te begeven en de vreemde vegetarische eend in de bijt te zijn, en dan weeral (bv. wanneer het om groepsactiviteiten gaat) de klassieke vragen voorgeschoteld te krijgen.

Maar zoals al in vorige blogs al vaker opgemerkt, is het ook een kwestie van vraag en aanbod. Als vegetariërs in stilte hun zelfgebrachte boterhammen meebrengen, beseft de organisatie misschien niet eens dat niet iedereen opgezet is met die boterham met hoofdvlees bij de bevoorrading. Zelfs al gaat het hier niet om activiteiten waarbij echt wordt getafeld (waar het dan misschien nog gemakkelijker is om een vegetarisch alternatief te vragen) is het toch belangrijk dat veggies hun stem laten horen. Dus, toch maar naar dat hotdogkraam stappen en iets veggie vragen. En wel deelnemen aan die activiteiten waarvan je quasi zeker weet dat het veggie aanbod nihil zal zijn, maar dat dan ook laten weten aan de organisatie. Tot men niet meer zo verbouweerd is als de hotdogdame en ook één – en hopelijke meerdere – veggie opties aanbiedt.