een foie gras winterjas
Ik ben geen shopper. Ik beschouw het eerder als een opdracht dat ik mij nu en dan van nieuwe kleren en schoeisel moet voorzien. Bij de keuze van kledij spelen een aantal criteria mee: of ik het graag zie, of het mij past en of het betaalbaar is. Mode of niet, maar broeken die tot halverwege je heupen afhangen of met broekspijpen waar mijn billen driemaal in zouden passen heb ik nooit gekocht.
De laatste jaren zijn er nog enkele criteria bijgekomen. Bv. of er duurzame materialen voor worden gebruikt. Toegegeven, soms met een wel erg subjectieve invulling van het containerbegrip ‘duurzaam’ (bv. zal het een paar jaar meegaan?). Soms zou ik ook al eens kijken of er bio-katoen werd gebruikt. Echter, het belangrijkste critrium dat we bij de aankoop van kledij nu ook in beschouwing nemen, is of er geen dierlijke producten voor worden gebruikt. Met andere woorden: geen wol, leder, bont, zijde, pluimen, etc.
Voor diegenen die zich afvragen waarom we dat doen, verwijs ik naar de links onderaan. In een notendop: omwille van het welzijn en de rechten van de dieren. Ik wil niet dat er dieren afzien of gedood worden voor de kleren die ik draag, net zomin als voor het eten dat ik in mijn mond stop.
|
|
|
|
Ik was een tijdje geleden op zoek naar een winterjas. Hoewel ik mezelf helemaal niet als modebewust beschouw, heb ik de laatste maanden echter wel gemerkt dat bont weeral volop in het straatbeeld aanwezig is. En dat viel ook op bij het aanbod aan jassen: veel bonten kragen of kappen, soms ook de voering of de mouwkragen in bont. Ook veel nep- of imitatiebont. Volgens sommige organisaties is het niet altijd het geval dat het om nep gaat, omdat synthetische materialen dikwijls duurder zijn dan bv. katten- of hondenbont. Dat beperkte de keuze voor een winterjas toch wel al aanzienlijk. Ook heel veel wollen mantels in de rekken. En dan nog verder kijken of er geen lederen gespen of knopen aanhangen, en of ik het wel graag zie.
Ik had bijna de zoektocht opgegeven (zoals gezegd, ik ben geen shopping enthousiasteling), maar vond dan bij AS Adventure toch nog een lange winterjas die ik wel heel OK vond. En hij paste! Ook het label gecheckt en er stonden geen dierlijke producten in vermeld. In extremis toch nog gekozen voor de kortere versie van hetzelfde merk van die lange jas, die er verder krak hetzelfde uitzag. Namelijk van Jack Wolfskin (ok, de merknaam is dan niet echt vegan, maar dat zie ik dan nog wel door de vingers ;-))
Oef. Mission accomplished. Dacht ik!
Bij thuiskomst begon ik de kaartjes en etiketten van de aankopen te knippen. Neen toch. … Bij de jas merkte ik een zwartblauw kaartje met de titel “Genuine plume des Pyrénées P&P” met een tekening van een eend boven op een berg (zie foto). In het kaartje stond: “By making the most of its climatic conditions, the region of the Pyrenees has always been renowned for its duck farms for the production of foie gras.” Neen toch!! Een jas met donsvulling, van ganzen of eenden die gekweekt worden voor foie gras! De korte jas was blijkbaar toch anders dan de lange versie van hetzelfde merk. Waarom had ik dat niet gecheckt in de winkel??
|
|
|
Gelukkig kon ik de jas nog inruilen. De verkoper vroeg mijn reden en kon er wel inkomen dat ik dit niet wou dragen, alhoewel hij mij eerst nog wel wat wou ‘paaien’ door te zeggen dat die donsveertjes gewoon van de grond geoogst worden en van de beste kwaliteit zijn (talking to the wrong person, dude….). Hij was ook enigszins verbaasd dat Jack Wolfskin ermee uitpakt dat de dons van foie gras boerderijen komt, gezien de negatieve publieke opinie over foie gras. Tja…
Met dit voorval ben ik alleszins weer een ervaring rijker, en het leert me ook om labels te checken en te dubbelchecken!
Er zijn nog vele andere zaken die naar voren komen wanneer je als veganist (in spe) stilstaat bij de kledij die je hebt of draagt. Wat met de wollen pulls of lederen schoenen die je jaren geleden kocht? Wat met wollen dekens, een lederen boekentas, of kussens met dons? Wat doe je wanneer familie of vrienden bij jou op bezoek komen getooid in een bontmantel? Als er geen dierlijke producten in het eindproduct zitten, kan je dan zeker zijn dat er geen dierenleed aan te pas is gekomen bij de productie? In schoenen staat een label dat aanduidt waaruit ze gemaakt zijn, maar wat kan er allemaal gebruikt worden ‘als ‘overige materialen’? Stof genoeg voor een andere blogpost.
Ik ben alvast blij dat ik een winterjas gevonden heb, zonder dierlijke producten. Klaar voor de komende winters!
LINKS
http://www.peta.org/issues/Animals-Used-for-Clothing/default.aspx
Undercover film in China, van Swiss Animal Protection (opgepast)
http://www.youtube.com/watch?v=KhxnK75EafE
Boeiend artikel! Ik heb hier ook al een paar keer bij stil gestaan en het lijkt me ook enorm moeilijk hierin all the way te gaan. Het is ook erg confronterend, want hoe meer je je erin verdiept, hoe meer je je best wil doen, hoe meer je erachter komt dat je op veel meer vlakken ‘fout bezig bent’ (in verhouding tot je eigen principes dan) dan je ooit had kunnen denken en daar word ik soms moedeloos weg. Hier worden batterijen met veel schuldgevoel toch in de vuilbak gegooid, sinds het zien van reportages waarbij kleine kinderen op een berg van batterijen en ander gevaarlijk afval alles uitsorteren… ik wil het risico niet lopen dat mijn batterijen (gebruik er amper of ze ze zijn oplaadbaar, maar toch) daartoe bijdragen, maar wat ik er dan wel mee doe is ook fout… :s
Heel herkenbaar. Ik heb zelf eigenlijk ook een hekel aan het door de winkelstraten struinen op zoek naar kleding. Meestal koop ik ook pas nieuwe spullen als de oude echt zichtbaar versleten zijn. Mijn criteria voor nieuwe kleding zijn ongeveer hetzelfde als die van jou (diervrij, zo duurzaam mogelijk, betaalbaar, passend). Alleen komt er tijdens het winkelen vaak ook nog dat extra schuldgevoel bij als je naar het etiketje kijkt en ‘Made in…’ leest. Dan sta je daar met een prima trui, volledig synthetisch, studentenbudgetvriendelijk, de juiste maat/kleur/etc, maar je ziet aan het labeltje dat het waarschijnlijk het product is van één of andere sweatshop in Bangladesh, China of Taiwan. De kindslaven kijken je in je hoofd verwijtend aan. Op die momenten sla ik mezelf voor het hoofd dat ik niet vóór het shoppen online onderzoek heb gedaan naar de ‘goede’ merken/winkels. Ik wou dat er gewoon labeltjes aan de kledingrekken hingen, waarbij de kleding die aan mijn ethische eisen voldeed een groene smiley kreeg en de on-ethische een rood duiveltje. Of beter nog, helemaal geen duivelse, dieronvriendelijke en slaafoneerlijke kleding in de winkels. Daar zou ik zelfs graag een paar euro extra voor betalen.
Ik probeer sinds een paar jaar enkel kleding te kopen waarvan ik weet dat ze in betere omstandigheden gemaakt zijn. Bv. bij Cora Kemperman of Today is a good day in Antwerpen en Gent. Maar dan moet ik inderdaad nog alle labels gaan checken of er geen wol oid inzit. Ik vind het héél moeilijk voor winterjassen. Ik heb nog twee oude winterjassen van wol (die ik niet plan weg te doen voor ze helemaal versleten zijn). En dan heb ik een north face jas die goed tegen de regen kan en heel warm is. Ik heb géén idee waar ik een ethisch verantwoorde jas kan vinden (ethisch verantwoord, zowel voor mens als dier), zeker geen ‘geklede’ jas. Vaute Couture uit de VS heeft supermooie jassen, maar zijn heel duur en kan je hier nergens vinden 🙁