BINGO!

Een meer ludieke post. De bingokaart geeft een overzicht van enkele vaak gehoorde reacties wanneer je mensen zegt dat je vegetariër bent. Of soms beginnen ze er zelf over wanneer ze merken dat er iets anders op je bord ligt. Er circuleerden al Engelstalige en Franstalige versies, en ik vond dat er ook wel een Nederlandstalige versie mocht zijn.
Over ‘waarom?’ en ‘wat eet je dan wel nog?’ schreef ik al uitgebreider. Daarnaast staan er reacties of vragen in de bingokaart die ik zelf al vaak heb gehoord of die ik dikwijls op (internet)fora de revue zie passeren. En ook opmerkingen die de vegetariërs die ik heb geïnterviewd me verteld hebben. Er zijn ongetwijfeld nog andere klassiekers.

Hoe je daarmee omgaat hangt natuurlijk voor een groot deel af van de context. Wie vraagt dit? Waar zijn we? Wie luistert er mee? Als je al een tijd vegetariër bent, kan je misschien wel een hoog déjà vu et déjà entendu ervaring hebben bij het voor de zoveelste keer horen van de vraag: ‘maar mensen hebben toch al altijd vlees gegeten?’ of ‘sommige vegetariërs eten WEL vis, want ik ken er zo één’. Voor de vraagsteller kan het echter de eerste keer zijn dat hij zijn kans waagt om het effectief te vragen aan een vegetariër! En ook de eerste keer dat hij of zij daar enige uitleg over krijgt.
Toegegeven, er zijn ook reacties waarbij men vegetariërs of vegetarisme duidelijk wil ridiculiseren, zoals ‘eet je dan gras?’ of ‘mijn eten schijt op jouw eten!‘. Of men duwt een op een vork gespiest stuk vlees onder je neus gepaard met een honend ”t is nochtans zo lekker hoor, wil je echt niet proeven?’. Gelukkig zijn die reacties – naar mijn ervaring toch – in de minderheid, en tonen mensen steeds meer oprechte interesse.

De bingokaart staat HIER op de Facebookpagina van veggieleven

Deze visuele voorstelling van veelgehoorde reacties is dus helemaal niet negatief bedoeld naar de vraagstellers. Vegetarisme is voor veel mensen inderdaad (nog) iets onbekends, iets anders, iets vreemds, iets afwijkend van de sociale norm, en het is dan ook logisch dat ze er vragen bij stellen of opmerkingen op hebben. En dan denk ik wel eens bij mezelf ‘BINGO, daar gaan we weer!’, maar probeer ik toch zo beleefd mogelijk, en soms ook wel eens een beetje ludiek, wat uitleg te geven. Of vraag ik hen om wat meer uitleg te geven bij hun reactie (bv. ‘dat is voor mensen van’t stad’, dan kan je vragen: ‘waarom denk jij dat?’). Zo kom je ook meer te weten over de achtergrond van de vraagsteller en kan je misschien aanknopingspunten vinden.